Een vakantie- en pasta -limone

Ik had nog nooit zo weinig nodig en kreeg zoveel. 

Gedurende de afgelopen weken dat ik beschrijf als vastzitten in mijn privégevangenis, met een scherp verminderde mobiliteit, is er niet het meest belangrijk in het leven geweest. De liefde van mijn mensen maakt me echt zacht.

Mijn kleine gezin woont hier al een paar weken in de tuin. Ze hebben kinderen gebaard, Bill, mijn geliefde kleine kleinzoon. We helpen koken en de diners die we samen eten zijn de beste van mijn leven. In staat zijn om het gezin te laten dichtbij als het er echt toe doet, is de grootste winst van mijn leven. 

Gisteren kwam Abbe binnen met een gigantische zak kazen en koekjeschocolade. Hier is mama, dus je kunt het doen als we dit weekend in Malmö zijn. Net als dat ... als iemand dat allemaal weet, mag hij me helpen op te kauwen, maar alleen de kennis om de kasten vol goodies te hebben is het goud van het leven als je bent omdat ik een beetje beperkt ben. Je bent nooit zo hongerig naar koude koekjeschocolade als het echt niet thuis is ...

Viveca bakt altijd wat extra tarwebroodjes elke ochtend voordat ze de zemelen verspreiden. Ze weet dat alleen deze liefdevolle warme gouden klompjes zowel mijn medicinale maag kalmeren en mijn rusteloze ziel genezen. Ik heb enkele weken geen honger, dus mijn geliefden zijn extra voorzichtig om ervoor te zorgen dat ik goodies bij de hand heb voor het geval ik iets zou verlangen. Zoveel liefde in al deze acties.

Mijn fysiotherapeut, ULF, realiseerde zich gisteren dat deze persoon uit zijn grot moet komen als we haar op de wereld willen houden. Hij gaf het resultaat van mijn dagelijkse revalidatietraining goedgekeurd, gemeten mijn voortgang, getroost, kalmeerde en pakte een aas uit de rotshuls. In twee weken, als we je weer zien, boek ik je in een sportschool met groepstraining. Je kunt ervoor kiezen om vier keer per dag te trainen, elke dag, zei hij, terwijl hij op een komende man is opgeschreven. Ik staarde net. Er is echt een leven na dit gevangen. Hij heeft mijn dag goed gemaakt. 

Mijn grote geweldige leven is gedurende een paar weken, maanden gedecimeerd naar mijn kleine leven. Maar mijn zintuigrecord, merk op, verheugen zich over de mensen bij mij in de buurt. Ze vullen me met hoop, liefde en diepe dankbaarheid. 

Zo voorbereid was ik op de kruisstop van dit voorjaar met een nieuwe knie, dus ik kon nog steeds de betekenis van slechts één niet begrijpen. 

Nu, samen met vrienden, werknemers en familie, heb ik mezelf iets meer dan drie weken verstrikt en ik heb nog nooit zo weinig nodig en waarde zoveel waarde.

Een lekker linnen shirt, mijn Italiaanse tomatenlicht, mijn honden, een warme douche, een mooie beker met mijn ochtendkoffie. Brandhout. Vuur. Het beeld van de velden. Een mooie oude jeans. De stapels boeken en notebooks. De muziek, de afspeellijsten van een vriend. De oproepen. De bloemen in een nooit -besmeur. De e -mail van de golfclub. Mijn mis. Mijn kaastijd met de honden. Knapperige vellen in nieuw bedden bed. Een grote warme trui. Een knuffel. Een been dat geneest en dat de ontwikkeling van zeven keer stappen ondervindt wanneer ik het meest in de steek gelaten ben en het bos ontbreekt. 

We hebben niet veel nodig. Maar wat we nog steeds krijgen, moet worden gevuld met gelach en bus en verlangen. Het zou de dagen met het leven moeten vullen. Mijn shirts zullen me het gevoel geven dat niets onmogelijk is. Mijn oude jeans geeft me de kracht om te nemen die ik nooit durfde. Mijn laarzen tillen mijn hoofd op en geven me een nieuwsgierige blik. Vooruit is wat van toepassing is. 

Geniet van het weekend! We hebben gisteren een grote levering van onze prachtige boxbroek gekregen. Nieuwe kleuren, roze, zwart, marine en natuurlijk beige en taupe. Vul je trucs met een leuk weekend! Ik zal dat doen. En een vakantie en pasta limone. Laten we kijken of ik een oude kreeft vind om ...🤭♥️ M.