Kan ik dat zo kunnen

Ik zit en betaal Italiaanse rekeningen. De elektriciteitsrekening, een nieuwe energieverklaring, internet -yes, dezelfde rekeningen als in Zweden maar in in plaats daarvan in euro's en alle tekst in het Italiaans. Een taal die tot mijn bloed van bloed spreekt. Nooit is het geweldig geweest om rekeningen te betalen. Voor waar ik voor betaal is mijn Italiaanse leven. Mijn droom die ik me realiseerde. Ik heb 6-7 jaar geleden geprobeerd, maar toen werkte het niet. Er is zoveel te flappen. Eerst en vooral moet je de plaats vinden en dan moet je het huis vinden. En ... het belangrijkste - je moet de context vinden - wat moet je daar doen? Hoe ga je leven? 

Toen, iets meer dan zes jaar geleden, vond ik de plaats, Imperia Porto Mauricio, een prachtig mooi klein stadje. Als een ansichtkaart. Zoals uit een film. Maar het was iets dat verspilde. Een beetje te koud appartement, geen uitzicht, geen context, een koude en regenachtige lente en zomer. Ik had het werk niet gedaan en het brak.

De droom van Italië is mijn droom. Maar voor jou kan de droom er heel anders uitzien. Het maakt niet zoveel uit - grote of kleine droom - wat belangrijk is, is om naar jezelf te luisteren en te geloven in wat je denkt. Als u naar Italië wilt verhuizen, kunt u dit doen. Als u advocaat wilt worden, kunt u dat zijn. Wil je fulltime zingen, wel! 

Het realiseren van de droom gaat niet over het plotseling krijgen van veel kansen voor vrij van de hemel. Het gaat om hard werken. Om die laatste mijl te kunnen lopen wanneer iedereen het heeft opgegeven. Om daar in het donker te scheuren wanneer vrienden en familie in hun lege plekken liggen en denken. Je gaat rechtop zitten en werk klaar, voor je droom. Het doet pijn, het is moeilijk, je bent dood moe, je kunt een of meer falen. Als je echt veel wilt, komt de dag dat je lukt. Op 14 oktober vorig jaar tekende ik mijn eerste huis in Italië. Ik heb twee paar sleutels in mijn hand en mijn hart danste. Elke keer als ik daar aankom, ben ik net zo gelukkig. Als ik naar beneden rijd en vervolgens de laatste heuvel op. Als ik de banden in het grind hoor. Wanneer ik parkeer en dan twee zieke zware boodschappen over de heuvel tussen de huizen in het oude huis draag, dan lach ik, ik lach, praat hardop tegen mezelf en voel me verliefd dat ik nog nooit eerder ben geweest.

Precies hetzelfde voelde ik voor mijn geliefde Österlen. Ik kwam hier toevallig in 2002. Mijn Noorse ex -man had een zomerhuis in Svinaberga en hij stelde me voor aan zijn Österlen en zijn grote liefde aan de plaats waar twee van zijn kinderen opgroeiden. De rest is geschiedenis. Een paar jaar later bouwden we een grote boerderij op Stenshuvud en ik kocht het pension in het dorp. Reunion Retreat. Toen werd het een reünie verstopt in Ingelstorp en Reunion & Friends in Lavender Blue Villavillerkulla in Gärsnäs. Weet je nog? En dan, net als de kroon van het werk - Reuniongården in Hagestad. Hier heb ik alles moeten doen waar ik over droomde. Ik heb de afgelopen 20 jaar alle verbazingwekkende ervaringen en ervaringen van mijn vorige plaatsen gekookt en een magische ontmoeting en handelslocatie op de mooiste plek in Österlen- zo dicht bij de Sandhammare gecreëerd dat de wind soms het fijne witte zand brengt en plaatst Als een dun magazijn op ons tuinmeubilair.

 

Wanneer ik uiteindelijk Österlen verlaat en de reuniongården overhandigde in nieuwe enthousiaste warme handen - dan heb ik mijn droom van Österlen verschillende keren gerealiseerd. Ik heb de kans gekregen om warme liefdevolle inspirerende plaatsen te creëren waar honderdduizenden vrienden en gasten solliciteerden en mijn herinneringen uit het leven in al deze mooie dorpen zijn als een bankcompartiment van onvoorwaardelijke liefde. 

Dus je gelooft niet in alles wat is geschreven over de recessie en inflatie- en elektriciteitsrekeningen en de ellende van andere ellende. Er is een andere kant van de munt. De zijkant van de mogelijkheden. Niets kan je ervan weerhouden om te dromen, te denken, te genieten en te realiseren. Als de ondernemer in mij de betekenis van zijn hart kan zeggen, zijn tijden als deze het beste om hun krachten en middelen te investeren. Het licht is er en soms in het midden van ons.

6 jaar geleden heb ik de Italiaanse tank een tijdje uitgebracht om in te trekken - helemaal alleen met mijn hond - in een 780 vierkante meter lavendel blauw huis. Ik had een visie op het creëren van een creatieve liefdevolle ontmoetingsplaats te midden van al het lavendelblauw. Je zou daar komen en rusten, genieten, lachen, zich verwonderen. Je zou de lekkerste broodjes eten en ik zou alles uit het hart bakken. Ik wed dat elke cent die ik had en ik heb mijn visie onder mijn huid getatoeëerd. En met de feiten in de hand ... het huis was gevuld met je, jij geweldig die een keer, vele malen kwam, met mij gevierd, sommigen sliepen in het midden van de interieuromgevingen en in mijn lichte workshop De nachten - ik had bevelen van de parisme beurs van over de hele wereld en ik was zo gelukkig als ik nog nooit eerder was geweest.

Dus je, morgen, neem een ​​stap dichter bij je droom - je kunt, je durft ... Kan ik dan dat kan je. Ik beloof.

Warme knuffels m.