Op blote voeten onder de madeliefjes
De lente hier in Toscane laat me draaien. Het is alsof je naar een gigantische eervolle oude sandwichtafel komt als je uitgehongerd bent. Je wilt alles tegelijk..Ik hoor ook hoe...
De lente hier in Toscane laat me draaien. Het is alsof je naar een gigantische eervolle oude sandwichtafel komt als je uitgehongerd bent. Je wilt alles tegelijk.
.
Ik hoor ook hoe het in de bomen barst. De struiken ratelen van knoppen die tegen elkaar wrijven. "Help me maatje, ik wil het kraken".
.
Ik heb het moeilijk om me te concentreren. Ik wil mijn kantoor buiten kiezen, maar de sterke prachtige zon maakt het onmogelijk. Ik zie het computerscherm gewoon niet. Dus er zullen in plaats daarvan veel pauzes zijn.
.
Ik ben verrast dat het steeds weer gebeurt. Wat de lente wordt genoemd. Het is een zware klus voor de natuur om alles wakker te maken na een grijze grijze trieste slaap deze plakkerige pandemive.
.
Ik ben nog steeds alleen in onze kleine Borgo, maar deze week Gordon, de Australiër die ik nog nooit heb ontmoet. En de Italiaanse huiseigenaren vieren Pasqua hier. Maar voor de meeste mensen is het nog te vroeg om Italië te bezoeken. Voor mij die hier meerdere keren in de herfst en winter is geweest, voelt de lente als een fantastisch dessert na een fantastische 5 -cursus.
.
Tussen fabriekscontacten en bestellingen en rekeningen en teksten die moeten worden geschreven, wandel ik omhoog en heuvel naar beneden. Oefen met mijn knie en is blij dat de pijn minder is en de hoop om je knie niet te hoeven veranderen voor elke succesvolle rugtraining.
.
Vandaag rol ik de hellingen af naar Florence. Ik zal een echt leuk project voltooien waarvoor je binnenkort zal worden uitgenodigd. Er is veel bus aan de gang in mijn reünie.
.
Ja, ik weet het, het gazon heeft zijn eerste kapsel nodig. Maar ik heb Marco gevraagd om me te helpen als ik donderdag terug naar Österlen ga. Op dit moment wil ik gewoon op blote voeten lopen tussen de madeliefjes. Het biedt kracht en vreugde die het meest verslaat.
.
Dus lente ♥️ M.
.
Ik hoor ook hoe het in de bomen barst. De struiken ratelen van knoppen die tegen elkaar wrijven. "Help me maatje, ik wil het kraken".
.
Ik heb het moeilijk om me te concentreren. Ik wil mijn kantoor buiten kiezen, maar de sterke prachtige zon maakt het onmogelijk. Ik zie het computerscherm gewoon niet. Dus er zullen in plaats daarvan veel pauzes zijn.
.
Ik ben verrast dat het steeds weer gebeurt. Wat de lente wordt genoemd. Het is een zware klus voor de natuur om alles wakker te maken na een grijze grijze trieste slaap deze plakkerige pandemive.
.
Ik ben nog steeds alleen in onze kleine Borgo, maar deze week Gordon, de Australiër die ik nog nooit heb ontmoet. En de Italiaanse huiseigenaren vieren Pasqua hier. Maar voor de meeste mensen is het nog te vroeg om Italië te bezoeken. Voor mij die hier meerdere keren in de herfst en winter is geweest, voelt de lente als een fantastisch dessert na een fantastische 5 -cursus.
.
Tussen fabriekscontacten en bestellingen en rekeningen en teksten die moeten worden geschreven, wandel ik omhoog en heuvel naar beneden. Oefen met mijn knie en is blij dat de pijn minder is en de hoop om je knie niet te hoeven veranderen voor elke succesvolle rugtraining.
.
Vandaag rol ik de hellingen af naar Florence. Ik zal een echt leuk project voltooien waarvoor je binnenkort zal worden uitgenodigd. Er is veel bus aan de gang in mijn reünie.
.
Ja, ik weet het, het gazon heeft zijn eerste kapsel nodig. Maar ik heb Marco gevraagd om me te helpen als ik donderdag terug naar Österlen ga. Op dit moment wil ik gewoon op blote voeten lopen tussen de madeliefjes. Het biedt kracht en vreugde die het meest verslaat.
.
Dus lente ♥️ M.