We hebben maar één leven en dat is nu

Ik heb besloten. Ik ga alles doen wat ik kan om de wereld opnieuw in evenwicht te brengen. Maar ... ik ga de media niet gek laten spoelen van informatie over verwarde, onder -presterende politici en krankzinnige heersers komen over mijn dagelijkse leven, mijn leven. We hebben maar één leven en dat is nu. Ik ben niet van plan te accepteren dat de chaos van de wereld ons in de stemming zou moeten trekken. Het helpt niemand. Positieve, hoopvolle sterke mensen trekken de wereld naar voren. En een glimlach kan het hele dag doen.

Dus parallel met werken met waar ik van hou, heb ik mijn geliefde Zoe gevierd met cake op de 2e verjaardag. En ik ben een elektrische politie geweest in mijn bedrijf. Als we elektriciteit kunnen besparen, zullen we dat doen. Het motto in mijn leven is dat je dan ook kunt. En het gaat niet altijd om het bussen en het vinden van trucs. Het gaat net zo goed om het zorgen voor de wereld, het leven, vrienden en het dagelijkse leven waarin we hier en nu leven. 

Dus nu zijn oude koelers en vriezers met pensioen. Onnodigde koelers zijn gesloten. De hitte is gepland voor open dagen. Het hete water is gehuisvest. Weg met haardrogers, drogers, comfortabele domme luxe machines. Mijn eigen wasbeurt wordt gewassen in twee machines per week. Hetzelfde met de vaatwasser. Twee keer per week. Geen stromend water. De whirlpool wordt afgewezen. Voorbij zijn de hete ochtendbaden en vervangen door korte maar warme douches. En weet je, het voelt zo leuk! Als we konden stoppen met reizen in de pandemie, kunnen we ook stoppen met verspillen met energie 's nachts. Ik voel me zowel intern als extern, schoon en glanzend dat ik op een hammam ben geweest.

In Italië is het nog steeds warm en comfortabel. Geen warmte aan. En geen airconditioning. Ik bevries in lokale groenten en fruit - ja de genereuze teeltliefde van de herfst ... het geeft leven aan alles wat beweegt! De wijngaarden beginnen te worden geoogst, mensen zijn gelukkig. Ik zie de oude man in de bossen om het spel te controleren. Hier in de bergen in Toscane eet je wat er rond de knoop is. Ik noem het roadkills (weet je, ik eet bijna geen vlees) maar ik heb 100% begrijp dat je eet wat moet worden uitgedund en dat omvat wild zwijn, hazen, konijnen, herten. Maar ook vijgen, druiven, artisjokken, wortelen, knoflook, ui, boerenkool, nectarines, pruimen - ja je neemt, ik ben in het koninkrijk der hemelen! De herfst is van mij.

Mijn vrienden De producenten hier zijn in volle gang met een nieuwe verzameling van onze soulsister -collecties. Het is extra spannend om hier nu te zijn, omdat er zoveel nieuwe stoffen zijn geweest. Mijn enige probleem is dat het moeilijk is om te kiezen. Ik wil echt alles prachtig gebruiken. De moeilijkheid is om te kiezen. En tegelijkertijd ben ik zo dankbaar om de productie hierheen te laten gaan. Zoveel fabrieken en was moeten na de pandemie sluiten. Er is geen beroepsbevolking omdat veel gastarbeiders naar huis zijn gegaan en niet zijn teruggekeerd. En de gasprijzen hebben het volledig verloren. Net als bij ons in Zweden zijn de bedrijfskosten de grote kosten en veel producenten repareren het niet. Nu hebben we fantastische klanten, vrienden, gasten - jij! - Wie houdt van wat we doen en dat brengt je onze filosofie om te helpen, dus we donderen. Ons werk biedt elke maand 24 mensen in Zweden. Maar dat is niet genoeg. Ons werk biedt ook veel mensen in Italië. Alle was/kleuren, naaisters (zowel mannelijk als vrouwelijk), post -verwerking, transport, eigenaren en nog veel meer. We zijn tegenwoordig een grote reüniefamilie en ik ben zo ziekelijk dankbaar voor jullie allemaal! Je toewijding is verweven in de stoffen en dankbaarheid uit Italië is teder vol met deze prachtige creaties geproduceerd door fantastische mensen. Niets is massa geproduceerd, alles is ontwikkeld door de handen en gedachten van warme mensen in Europa. Samen zijn we sterk en worden we vooruit gedreven door hoop en liefde. 

Warme knuffels van mij in Italië voor een paar dagen.